8 ਅਕਤੂਬਰ 2024 : ਦਿਵਯਾਂਸ਼ ਪੰਵਾਰ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪੰਜ ਸਾਲ ਪਹਿਲਾਂ ਭਾਰਤ ਦੀ ਸੀਨੀਅਰ ਰਾਈਫਲ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣਾ ਨਾਮ ਬਣਾਇਆ ਸੀ, ਆਪਣੇ ਵਿਲੱਖਣ ਲੰਬੇ ਵਾਲਾਂ ਅਤੇ ਅਗਲੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਕਰਨ ਦੇ ਢੰਗ ਨਾਲ ਬਹੁਤ ਜਲਦੀ ਦੁਨੀਆ ਭਰ ਦੀ ਰੈਂਕਿੰਗ ਵਿੱਚ ਸਿਖਰ ਨੂੰ ਛੂਹ ਲਿਆ ਅਤੇ 2020 ਦੇ ਟੋਕੀਓ ਓਲੰਪਿਕਸ ਲਈ ਮੈਡਲ ਦੇ ਆਸ਼ਾਵਾਦੀ ਬਣੇ। ਪਰ, ਉਸਦਾ ਸਫਰ ਉਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਕਾਫੀ ਚੁਣੌਤੀਆਂ ਭਰਪੂਰ ਰਿਹਾ। ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਮਯਾਬੀਆਂ ਘੱਟ ਹੋਈਆਂ, ਘਰੇਲੂ ਮੁਕਾਬਲੇ ਵਿੱਚ ਤੇਜ਼ੀ ਆਈ ਅਤੇ ਪੰਵਾਰ ਨੇ ਆਪਣੇ ਤਕਨੀਕੀ ਘੱਟੀਆਂ ਨੂੰ ਦੂਰ ਕਰਨ ਉਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ। ਉਸਦੇ ਪਹਿਲਾਂ ਵਾਲੇ ਆਰਕ ਵਾਲੇ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਪੋਜ਼ ਨੂੰ ਸਿੱਧਾ ਕੀਤਾ ਗਿਆ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਉਸ ਦੀ ਪਿਠ ਦੇ ਦਰਦ ਨੂੰ ਘੱਟ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਮਿਲੀ।
ਪੈਰਿਸ ਓਲੰਪਿਕਸ ਵਿੱਚ ਮੌਕਾ ਨਾ ਮਿਲਣ ਦਾ ਦੁੱਖ ਹਾਲੇ ਵੀ ਉਸਨੂੰ ਮਹਿਸੂਸ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਅਖੀਰੀ ਟ੍ਰਾਇਲ ਵਿੱਚ ਸੰਦੀਪ ਸਿੰਘ ਅਤੇ ਅਰਜੁਨ ਬਾਬੂਤਾ ਨਾਲ ਟੱਕਰ ਮਾਰ ਕੇ ਛੱਡ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰ ਹੁਣ, ਪੰਵਾਰ 2028 ਦੇ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਓਲੰਪਿਕਸ ਸਾਈਕਲ ਲਈ ਤਿਆਰੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ, ਜਿਸਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਉਹ ਨਵੀਂ ਦਿੱਲੀ ਵਿੱਚ ਹੋ ਰਹੀ ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਫਾਈਨਲਸ ਨਾਲ ਕਰੇਗਾ। ਉਹ ਇਸ ਮੌਕੇ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਫਾਰਮ ਅਤੇ ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਨੂੰ ਵਾਪਸ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਮੌਕਾ ਦੇਖਦਾ ਹੈ। 2019 ਵਿੱਚ ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਆਪਣੀ ਪਹਿਲੀ ਵਿਸ਼ਵ ਮਹਿਲਾ ਕਾਮਯਾਬੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕੀਤੀ ਸੀ, ਜਿੱਥੇ ਉਸਨੇ ਪੂਤੀਆਨ, ਚੀਨ ਵਿੱਚ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਅਤੇ ਮਿਲੀ ਜੁਲੀ ਟੀਮ ਇਵੈਂਟ ਦੋਵੇਂ ਜਿੱਤੇ ਅਤੇ ਉਹ ਇਸ ਇਵੈਂਟ ਨੂੰ ਆਪਣੇ ਕਰੀਅਰ ਵਿੱਚ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਦੇ ਤੌਰ ‘ਤੇ ਦੇਖਦਾ ਹੈ।
“ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਚੰਗਾ ਨਤੀਜਾ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਮੇਰੇ ਆਤਮ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਲਈ ਇੱਕ ਵੱਡਾ ਸਹਾਰਾ ਹੋਵੇਗਾ। ਕਾਫੀ ਸਮਾਂ ਹੋ ਗਿਆ ਹੈ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਪੋਡਿਯਮ ‘ਤੇ ਖੜਾ ਹੋਇਆ ਸੀ। ਮੈਂ ਨਵੇਂ ਓਲੰਪਿਕ ਸਾਈਕਲ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਮਜ਼ਬੂਤੀ ਨਾਲ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ,” ਪੰਵਾਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਉਹ ਇਹ ਵੀ ਦੱਸਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੈਰਿਸ ਟੀਮ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਨਾ ਹੋਣ ਦੇ ਦੁੱਖ ਨੂੰ ਉਸਨੇ ਚੰਗੇ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਠਾਂਡਾ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿੱਚ ਸਿਰਫ ਇੱਕ ਦਿਨ ਲੱਗਾ। “ਮੈਂ ਮੰਨਦਾ ਨਹੀਂ ਕਿ ਕਿਸੇ ਤਕਦੀਰ ਦੇ ਕਮਜ਼ੋਰ ਨਤੀਜੇ ਹਨ। ਮੈਂ ਆਪਣੀ ਵਧੀਕ ਮਹਨਤ ਕੀਤੀ, ਪਰ ਇਹ ਕਾਫੀ ਨਹੀਂ ਸੀ। ਹੋਰ ਲੋਗ ਮੇਰੇ ਨਾਲੋਂ ਵਧੀਆ ਸ਼ੂਟ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ,” ਉਹ ਸਮਝਾਉਂਦਾ ਹੈ।
ਪੰਵਾਰ ਨੇ ਪੈਰਿਸ ਓਲੰਪਿਕਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਪ੍ਰੇਮੀ ਵਜੋਂ ਫਾਲੋ ਕੀਤਾ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਮਰਦਾਂ ਦੇ ਜੈਵਲੀਨ ਫਾਈਨਲ ਨੂੰ ਪ੍ਰਸੰਨਤਾ ਨਾਲ ਦੇਖਿਆ। ਉਸਨੇ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤ ਅਰਜੁਨ ਬਾਬੂਤਾ ਨਾਲ ਸਹਮਤੀ ਜਤਾਈ, ਜੋ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਵਿੱਚ ਚੌਥੇ ਸਥਾਨ ‘ਤੇ ਆਇਆ। “ਅਰਜੁਨ ਮੇਰਾ ਪਿਆਰਾ ਦੋਸਤ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਮੈਂ ਜਾਣਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਉਹ ਕਿੰਨਾ ਦੁਖੀ ਸੀ। ਜੇ ਕੋਈ ਪੈਰਿਸ ਫਾਈਨਲ ਦਾ ਜਿਕਰ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਹਜੇ ਵੀ ਦੁਖੀ ਹੁੰਦਾ ਹੈ,” ਪੰਵਾਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਪੰਵਾਰ ਅਤੇ ਬਾਬੂਤਾ ਵਰਲਡ ਕੱਪ ਫਾਈਨਲ ਵਿੱਚ ਇਕੱਠੇ ਮੁਕਾਬਲਾ ਕਰਨਗੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਹ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਤਕਨੀਕਾਂ ਬਾਰੇ ਘੱਟ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਨ। ਇਸ ਦੀ ਬਜਾਏ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਨੂੰ ਠੰਡੀ ਰੱਖਣ ਬਾਰੇ ਵਧੇਰੇ ਗੱਲਾਂ ਕਰਦੇ ਹਨ। “ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਇੱਕ ਮਾਨਸਿਕ ਖੇਡ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਮੰਨਿਆ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਮੇਰੇ ਲਈ ਦੂਜੇ ਤੋਂ ਜਿਆਦਾ ਸਾਜਾ ਹੋਵੇਗਾ,” ਪੰਵਾਰ ਮੰਨਦਾ ਹੈ। “ਅਸੀਂ ਬਹੁਤ ਗੱਲ ਕਰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਫੋਕਸ ਰਹਿਣਾ ਹੈ।”
ਉਹ ਸਮਝਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪੈਰਿਸ ਲਈ ਤਿਆਰੀ ਕਰਨ ਵਾਲਾ ਓਹਦਾ ਦਿਮਾਗ਼ ਬਾਕੀ ਸਮੇਂ ਨਾਲ ਤਾਜ਼ਾ ਨਹੀਂ ਰਿਹਾ। “ਦਿਮਾਗ਼ ਨੂੰ ਖੁੱਲਾ ਛੱਡਣਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਜਦੋਂ ਟ੍ਰਿੱਗਰ ਖਿੱਚਣ ਵਾਲਾ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਤੁਹਾਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੌਜੂਦ ਰਹਿਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ,” ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਪੰਵਾਰ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ ਕਿ ਉਹਦਾ ਮਨ ਹਮੇਸ਼ਾ ਨਤੀਜੇ ‘ਤੇ ਧਿਆਨ ਦਿੰਦਾ ਸੀ ਨਾ ਕਿ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ‘ਤੇ, ਅਤੇ ਉਹ ਕਈ ਤਰੀਕੇ ਵਰਤਦਾ ਹੈ ਜਿਵੇਂ “ਔਮ” ਦਾ ਜਾਪ ਕਰਨਾ, ਗਹਿਰਾ ਸਾਂਸ ਲੈਣਾ ਜਾਂ ਮਿਊਜ਼ਿਕ ਸੁਣਨਾ, ਤਾਂ ਜੋ ਉਹ ਆਪਣੀ ਮਾਨਸਿਕਤਾ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਰੱਖ ਸਕੇ।
ਪੰਵਾਰ ਨੇ ਭਾਰਤੀ ਸ਼ੂਟਰਾਂ ਦੇ ਊਤਸ਼ਾਹਪੂਰਨ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿਕੋਣ ਤੇ ਵੀ ਵਿਚਾਰ ਕੀਤਾ। “ਸਾਨੂੰ ਜਿਆਦਾ ਢੀਲਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਚੀਨੀ ਜਾਂ ਅਮਰੀਕੀ ਸ਼ੂਟਰਾਂ ਨੂੰ ਦੇਖੋ, ਉਹ ਖੇਡ ਨੂੰ ਮੌਤ ਅਤੇ ਜਿਊਣ ਮਰਨ ਦਾ ਮਾਮਲਾ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ। ਉਹਨਾਂ ਲਈ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਸਿਰਫ਼ ਜੀਵਨ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ; ਸਾਡੇ ਲਈ ਇਹ ਸਾਡੇ ਜੀਵਨ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਹੈ,” ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਇਹ ਸਮਝ ਆਉਂਦੀ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟਿਕੋਣ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਵਿਸ਼ਵ ਪੱਧਰ ‘ਤੇ ਬਿਹਤਰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਨ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਸਹਾਇਕ ਬਣਦਾ ਹੈ।
ਓਲੰਪਿਕ ਟ੍ਰਾਇਲਸ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਪੰਵਾਰ ਨੇ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਤੋਂ ਤਿੰਨ ਮਹੀਨੇ ਦਾ ਬ੍ਰੇਕ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਦੌਰਾਨ ਉਹ ਇਕ ਦੋਸਤ ਨਾਲ ਇੰਡੋਨੇਸ਼ੀਆ ਗਏ। “ਯਾਤਰਾ ਦਾ 40 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਹਿੱਸਾ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਸੀ ਅਤੇ 60 ਪ੍ਰਤੀਸ਼ਤ ਨਿੱਜੀ ਸੀ,” ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਹੁਣ ਉਹ ਯੂਐਸਏ ਜਾਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਉਂਦਾ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਉਹ ਉੱਥੇ ਦੇ ਸ਼ੂਟਰਾਂ ਤੋਂ ਸਿੱਖਣ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹੈ। “ਇੱਕ ਦਿਨ, ਮੈਂ ਇਕੱਲੇ ਯਾਤਰਾ ਕਰਨ ਜਾਵਾਂਗਾ, ਦੁਨੀਆਂ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਉਂਦਾ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਖੋਜਦਾ,” ਉਹ ਕਹਿੰਦਾ ਹੈ।
ਹੁਣ ਪੰਵਾਰ ਆਪਣੀ ਜਿਮਨੀ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਰੈਂਜ ‘ਤੇ ਵਾਪਸ ਪਰਤ ਕੇ ਆਪਣੇ ਸ਼ੂਟਿੰਗ ਕਰੀਅਰ ਦੀ ਨਵੀਂ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਕਰਨ ਦੀ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ।
